Interview met Raúl Alonso
Ik kom uit Asturië en breng mijn leven door tussen Gijón en San Martín de Luiña, waar ik ook wielren in twee disciplines: weg en mountainbike. Maar het is meer een hobby en de enige sport die ik beoefen, eigenlijk ben ik historicus en communicator.
Sommigen van ons raken geïnteresseerd in deze sport omdat het al in onze familie wordt beoefend of omdat we het op televisie hebben gezien en het onze aandacht heeft getrokken... Wanneer zou je zeggen dat je passie voor het wielrennen is ontstaan en hoe denk je dat dit is gebeurd?
In mijn geval komt het door mijn familie. Er is geen herinnering waarin mijn vader niet aanwezig is met zijn fiets. Van daaruit kwam mijn passie, door met hem mee te gaan op zijn fietstochten en als toeschouwer aanwezig te zijn bij veel van de cyclocross- en wegwedstrijden die in Asturië werden gehouden. Tegenwoordig probeer ik minstens 2 of 3 dagen per week op de fiets te stappen, het is de beste manier om los te koppelen.
Ik hou van wegwedstrijden waar stukken sterrato in zitten. In dat opzicht is de professionele race de Strade Bianche, met die prachtige finish in Siena. In La Rioja is er een soortgelijke toeristische fietstocht, La Eroica Hispania, en ik zou daar graag eens naartoe gaan.
De BTT-bijeenkomsten in mijn dorp, waar ik help bij de organisatie. Maar als ik over een andere race moet praten, dan is het de BTT Fia Flavius in Salas. Het heeft een heel mooi parcours, nog mooiere landschappen en een uitstekende organisatie. Ik bewaar zeer goede herinneringen aan die race met mijn geweldige reisgenoot, Alexis.
Meestal ga ik alleen, genietend van de landschappen die we in Asturië hebben en nieuwe paden ontdekkend waar ik eerder nog nooit geweest was. Maar fietsen met vrienden is een goede manier om te socialiseren en ik geniet ervan om deze geweldige sport met anderen te delen.
De nabijheid tot professionals en de kameraadschap. In andere sporten kun je je niet voorstellen zo dicht bij de grote namen in het wielrennen te zijn, en toch kun je hier centimeters van hen verwijderd zijn door aan de kant van de weg te staan tijdens de wedstrijden.
Het is een dag vol feest en liefdadigheid. Sinds een paar jaar (in 2022 gaan we de zevende editie in) besloten we om de wielersport in het dorp nieuw leven in te blazen en een niet-competitieve race te houden in onze gemeente, Cuideiru.
Het is een kleine toeristische mountainbikerace waarbij ongeveer 150 mensen samenkomen en waarbij tal van bedrijven betrokken zijn. Het wordt altijd gehouden op het derde weekend van september en heeft een zeer belangrijke sociale functie: met het inschrijfgeld, waarbij verschillende verzekeringen en geschenken zijn inbegrepen, is het verplicht om minstens één kilo niet-bederfelijke levensmiddelen in te leveren. Aan het einde van de race worden deze overhandigd aan de gemeentediensten om te worden verdeeld onder de minderbedeelden. In eerdere edities slaagden we erin om bijna 500 kilo voedsel in te zamelen, mensen zetten zich hier erg voor in.
Het is erg belangrijk om te sporten, en vooral te wielrennen, maar we mogen zaken als deze niet uit het oog verliezen. Voor ons is het geen moeite om deze actie uit te voeren en het is iets waar mensen erg dankbaar voor zijn.
Geniet van het plezier van het verkennen van het terrein op de fiets en wees niet bang om nieuwe paden te verkennen, want je zult nieuwe schatten ontdekken die verborgen waren. Wielrennen is op een bepaalde manier een manier om in contact te komen met de natuur en de omgeving om ons heen te leren kennen.